Wskrzeszenie Łazarza
WSKRZESZENIE ŁAZARZA
„Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł...” J 11,21
Może się zastanawiamy, dlaczego Jezus pozwolił na śmierć Łazarza. Dlaczego nie przyszedł wcześniej? Dlaczego nie uzdrowił go tylko pozwolił by jego przyjaciel zmarł? Dlaczego pozwolił, by Łazarz przez cztery dni był w grobie? Dlaczego pozwolił, by Marta i Maria przez to wszystko przechodziły, dlaczego nie zaoszczędził im tego bólu? Przecież płakał nad grobem, więc Łazarz był on dla niego bardzo ważny, szczególny, wyjątkowy.
My mamy swoje pomysły na życie. My bardzo często tak jak Maria i Marta najlepiej wiemy, co powinien zrobić Bóg. My tak skleciliśmy swoje życie, że Bóg może tylko przyklepać to co my sobie poukładaliśmy. I tego chcemy. My wiemy co jest dla nas najlepsze. Chcemy budować szczęście wieczne na ziemi, bo zawierzyliśmy szatanowi, który mówi do Ewy „Na pewno nie umrzecie” (Rdz 3,4). Chcemy żyć po swojemu, nie po Bożemu. Chcemy by Bóg nam nie przeszkadzał. Bo doskonale wiemy jak należy żyć.
I bardzo często to nasze życie sypie się, coś w nim pęka bo okazuje się, że nasz plan prowadzi nas do śmierci. Zostajemy zniszczeni życiem, obaleni w proch i giniemy. Nie umiemy się podnieść. I wtedy nasza śmierć może okazać się szansą. Jeśli przymniemy tego, który przeszedł przez śmierć i żyje i zaufamy mu. Jest dla nas szansa. Możemy dzięki Niemu zmartwychwstać i uzyskać nowe życie.
A Jezus czeka i przychodzi do grobu, by pokazać, że śmierć to nie jest największa tragedia, jaka może spotkać człowieka. Człowiek musi umrzeć, by zmartwychwstać mocą Jezusa. Nie ma zmartwychwstania bez śmierci. Nie ma życia z Chrystusem bez śmierci. Człowiek musi umrzeć, by móc odzyskać życie od tego, który jest życiem, od Chrystusa.
Musi umrzeć w nas stary człowiek, by mógł się narodzić nowy. Musi umrzeć człowiek, ze swoim przyzwyczajeniami, nałogami, słabościami i żądzą. To boli, to jest trudne ale nie ma innej drogi. Jeśli chcemy być Chrystusa, musimy wszystko zostawić za sobą i wszystko zacząć na nowo. Od teraz już tylko z Nim.
