Małżeństwo

Drodzy Młodzi,
przyjmijcie okres narzeczeństwa jako opatrznościowy czas dany Wam przez samego Boga. On sam chce być w Waszym życiu. Słuchajcie więc Słowa Bożego, korzystajcie z paschalnej mocy sakramentów świętych i módlcie się za siebie, by odkryć wolę Bożą względem Was, a przez to w przyszłości pięknie wzrastać w miłości małżeńskiej. Nie pozwólcie, by zewnętrze przygotowania zabrały smak duchowego święta jakim jest wejście w przymierze z Bogiem w sakramencie małżeństwa.

Każdy chrześcijanin, który zamierza zawrzeć Sakramentalny związek małżeński musi być do niego odpowiednio przygotowany. Przed zgłoszeniem zamiaru zawarcia związku małżeńskiego w kancelarii parafialnej (zwyczajowo jest to kancelaria parafii zamieszkania narzeczonej) młodzież zobowiązana jest ukończyć cykl spotkań przygotowawczych i posiadać zaświadczenie ukończenia tych spotkań.

Spotkanie w kancelarii parafialnej

Zgłoszenie zamiaru zawarcia związku małżeńskiego musi się odbyć nie później niż 3 miesiące przed planowaną datą ślubu.

Dokumenty potrzebne do rozpoczęcia przygotowań to:

• Dowody osobiste narzeczonych,
• Aktualne (nie starsze niż 3 miesiące) odpisy metryki chrztu z odpowiednimi adnotacjami,
• Świadectwo ukończenia katechez przedmałżeńskich (czyli przygotowania „bliższego”).

Narzeczeni otrzymują również formularze, na których udokumentują odbytą w dowolnym miejscu i czasie Spowiedź oraz „Dzień skupienia”. Dzień skupienia organizowany jest dla naszego Dekanatu w parafii Przemienienia Pańskiego. (Patrz zakładka "Katechezy dla narzeczonych").

Narzeczeni zgłaszają zamiar zawarcia związku małżeńskiego w Urzędzie Stanu Cywilnego. Po otrzymaniu z tego Urzędu pism potwierdzających możliwość zawarcia przez nich związku małżeńskiego, dołączają je do gromadzonych w ramach przygotowań dokumentów w Kancelarii Parafialnej.

Miesiąc przed ślubem należy zgłosić się w sprawie zapowiedzi przedślubnych, by rozpocząć ich głoszenie w parafiach zamieszkania obojga narzeczonych. Dzieje się to na podstawie próśb wydanych przez kancelarię parafialną. Po wygłoszeniu zapowiedzi należy dołączyć dokument potwierdzający brak przeszkód do zawarcia związku małżeńskiego (najczęściej wydaje go parafia zamieszkania narzeczonego).

Świadkowie Sakramentu małżeństwa wybrani przez narzeczonych muszą być pełnoletni.

W tygodniu przed ślubem (czwartek, piątek) narzeczeni wraz ze świadkami, odbywają trzecie spotkanie kończące przygotowania w kancelarii parafialnej. Podpisują stosowne dokumenty i przygotowują się do właściwego przeżycia liturgii Sakramentu.

Wystrój kościoła

Przepisy liturgiczne mówią:  „W wystroju kościoła należy dążyć raczej do prostoty niż do przepychu. W doborze elementów zdobniczych należy dbać  o prawdziwość rzeczy, a ponadto zmierzać do tego, by te elementy służyły pouczaniu wiernych i odpowiadały godności miejsca świętego”.

Podstawowe zasady, które należy respektować:

1. W wystroju kościoła należy dążyć raczej do szlachetnej prostoty niż do przepychu.
2. Nie można w wystroju kościoła i dekoracji stosować żadnych sztucznych kwiatów  i jakichkolwiek imitacji nawet najpiękniej wyglądających, np. sztucznych świec. Kościół dekoruje się tylko i wyłącznie bukietami kwiatów żywych.
3. Nie wolno ustawiać w kościele dekoracji, które na co dzień nie są związane z przestrzenią sakralną, np. baloniki itp.
4. Zabrania się ponadto przymocowywania elementów dekoracyjnych do ławek/krzeseł/klęczników za pomocą gwoździ, pinezek, itp., a także ustawiania niezabezpieczonych świec, lejących wosk na posadzkę.
5. Obsypanie ryżem, płatkami kwiatów, puszczanie baniek mydlanych, balonów, wypuszczanie gołębi, motyli, wystrzelenie płatków róż ze specjalnych pojemników przy wychodzeniu młodej pary z kościoła, nie należy do katolickich obrzędów ślubnych i Polskich zwyczajów.
6. Do usunięcia „pozostałości”  szpecących kościół i jego otoczenie na własny koszt powinni poczuwać się państwo młodzi. Należy na to uwrażliwić gości. 

Wykroczenie poza ramy określone niniejszymi zasadami może skutkować koniecznością usunięcia dekoracji .

Oprawa muzyczna uroczystości

Nie wolno podczas liturgii wykonywać świeckich utworów wokalnych i instrumentalnych, tylko dlatego że odznaczają się pięknem i nastrojowym charakterem.

Nie wolno w liturgii używać instrumentów hałaśliwych i tych, których używa się do wykonywania muzyki rozrywkowej, np. trąbka, akordeon, gitara elektryczna, perkusja. Instrumentem czysto liturgicznym są organy piszczałkowe, które tradycyjnie są obecne w Kościele od setek lat.

Podstawowe zasady, które należy respektować:

1. Muzyka w liturgii sakramentu małżeństwa winna być przygotowana i wykonywana w zgodzie z prawodawstwem liturgiczno-muzycznym Kościoła. Oznacza to, że szczególną uwagę potrzeba poświęcić doborowi śpiewów, muzyki instrumentalnej oraz samych wykonawców. Ponadto należy wystrzegać się sytuacji, w których pod pretekstem podnoszenia okazałości obrzędów, wprowadza się nielicujące ze świętością miejsca, godnością obrzędów i pobożnością wiernych praktyki.

2. Uroczysta celebracja liturgii sakramentu małżeństwa zostaje podkreślona przez śpiew. Starannie przygotowane śpiewy sprzyjają dzieleniu się wiarą i miłością oraz budują wspólnotę Kościoła. Zachowując stopnie uroczystej liturgii, śpiewy ordinarium i proprium missae należy czerpać ze śpiewników liturgicznych (np.: Graduale Triplex, Solesmes 1979; K. Mrowiec (red.), Śpiewnik liturgiczny, Lublin 1998, Siedlecki, Śpiewnik kościelny, wyd. XLI, W. Kałamarz CM, A. Ziółkowski CM (red.), Kraków 2016; G. M. Skop (red.), Exsultate Deo, wyd. IX, Kraków 2004), mając przy tym na uwadze fakt, że Kościół za pierwszy i własny śpiew liturgii uważa chorał gregoriański. Kryteriów liturgiczno-muzycznych nie spełniają piosenki religijne, a tym bardziej twórczość nurtu popularno-rozrywkowego. W myśl tego należy dodać, że indywidualne gusta i upodobania, nie są argumentem na rzecz obecności muzyki świeckiej w liturgii.

3. Muzyka instrumentalna, szczególnie organowa, swoim brzmieniem wzbogaca liturgię i z pożytkiem dla wiernych może być wykorzystywana do akompaniamentu i gry solowej. Podczas Mszy świętej muzyka instrumentalna może rozbrzmiewać przed rozpoczęciem śpiewu na wejście, na przygotowanie darów, podczas przystępowania do Komunii świętej (po antyfonie lub śpiewie zastępującym ją), w ramach uwielbienia po Komunii świętej i po zakończeniu liturgii. Należy zachować proporcje między śpiewem zgromadzenia a pozostałymi rodzajami muzyki liturgicznej. Poleca się, aby na rozpoczęcie liturgii oraz na procesję komunijną wykonywać śpiew wspólnie z ludem.

4. Jeśli przed śpiewem rozpoczynającym liturgię wykonuje się utwór lub formę improwizacyjną, należy pamiętać, że ich zadaniem jest wprowadzenie w konkretną celebrację.

5. Nie każdy instrument odpowiada godności świątyni i jest w jednakowym stopniu zdatny wzmocnić ducha modlitwy. Dlatego nie wolno używać w liturgii instrumentów przeznaczonych do wykonywania muzyki świeckiej (np. gitara elektryczna, perkusja, fortepian, syntezator). Ponadto zakładana wysoka artystyczna jakość i szlachetne piękno muzyki sakralnej wykluczają tzw. „piosenkarski” sposób śpiewania, kojarzony z muzyką świecką.

6. Wielogłosowa muzyka wokalna a cappella oraz wokalno-instrumentalna współtworzą muzyczną tradycję Kościoła. Sięganie w ramach liturgii po dzieła kompozytorów różnych epok jest praktyką pożądaną, z tym jednak zastrzeżeniem, że owe utwory muszą posiadać charakter sakralny, być zgodne z treścią liturgii oraz nie mogą być wykluczone przez współczesne prawodawstwo liturgiczno-muzyczne.

7. Muzyka w liturgii ma być wykonywana wyłącznie „na żywo”. Niedopuszczalne jest odtwarzanie nagrań czy stosowanie tzw. automatycznych organistów. Muzyka odtwarzana elektronicznie nie może zastępować gry na instrumentach lub śpiewu zgromadzonych.

8. Po błogosławieństwie końcowym można wykonać antyfonę Maryjną lub opracowanie Ave Maria.

9. Należy pamiętać o właściwej kolejności uzgodnień muzycznych związanych z celebracją małżeństwa. Winno zacząć się od rozmowy z duszpasterzem i organistą, a dopiero później należy zawierać ewentualne umowy z różnymi wykonawcami. Odpowiedzialnym za kształt muzyki pozostaje organista, nawet jeżeli nie bierze on czynnego udziału w liturgii. Ustalenie repertuaru powinno dokonać się z wyprzedzeniem co najmniej 2 – 3 tygodniowym przed terminem uroczystości, aby dać czas na odpowiednie przygotowanie muzykom.

10. Po rozmowie z duszpasterzem można podejmować decyzje dotyczące wystroju kościoła podczas celebracji (kwiaty wyłącznie żywe, świece, emblematy itp.). Zaproszonym muzykom należy przypomnieć o stosownym stroju (niedopuszczalne są odkryte ramiona i kreacje niewspółbrzmiące z charakterem celebracji liturgicznej).

11. Uwzględniając wewnętrzny układ kościoła, zaproszonym muzykom należy zaproponować takie miejsce ustawienia, które podkreśli fakt, że są oni częścią zgromadzonej wspólnoty i spełniają specjalną funkcję. Właściwie dobrane miejsce ich posługi, pomoże łatwiej pełnić im funkcję liturgiczną i każdemu z nich umożliwi pełne sakramentalne uczestnictwo we Mszy świętej. (za www.diecezja.siedlce.pl)

Respektowanie i przyjęcie do wiadomości powyższych uwag wprowadza porządek w przeżywanych przez nas uroczystościach i przyczynia się do zajmowania właściwej postawy wobec sakramentów świętych.

Warto widzieć

„Jezus rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela”  (Mt 19, 5-6). 

„Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę, całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu”. (KPK 1055,1). 

Małżeństwo będące głęboką wspólnotą życia i miłości nie jest instytucją czysto ludzką. Sam bowiem Bóg jest jego twórcą, gdyż stworzył człowieka z miłości i powołał go także do miłości trwałej i nieodwołalnej.  Od samego początku Pan Bóg ustanowił małżeństwo jako trwały i nierozerwalny związek mężczyzny i kobiety.

Według słów Chrystusa Pana, sam Bóg ich łączy: „Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela”.  Małżeństwo jako związek mężczyzny i kobiety został podniesiony przez Chrystusa do godności sakramentu. Przez ten sakrament chrześcijańscy małżonkowie stają się znakiem tajemnicy jedności i płodnej miłości, łączącej Chrystusa z Kościołem i w tej tajemnicy uczestniczą (por. Ef 5,32). 

Małżeństwo jako sakrament powstaje poprzez zawarcie umowy małżeńskiej, czyli przez nieodwołalną zgodę obojga małżonków, w której oddają się oni sobie i przyjmują wzajemnie. Całkowitej wierności małżonków, a także nierozerwalności węzła małżeńskiego, wymaga zarówno szczególna wspólnota mężczyzny i kobiety, jak również dobro dzieci. 

Autentyczna, prawdziwa miłość małżeńska z natury swojej nastawiona jest na zrodzenie i wychowanie potomstwa. Wypowiada się w dziecku. Dzieci są owocem miłości rodziców i „są najcenniejszym darem małżeństwa", a „rodzicom przynoszą najwięcej dobra” (KDK 50).