70 r. wybuchu Powstania Warszawskiego

01 Sierpień 2014

Wycie syren, wstrzymany ruch na głównych ulicach miasta i płonące, czerwone race - tak mieszkańcy powiatu garwolińskiego uczcili pamięć o bohaterach Powstania Warszawskiego. Przed obeliskiem poświęconym Armii Krajowej zgromadziła się dosyć duża grupa ludzi, którzy pamiętali o 70 rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. Wśród nich poseł Grzegorz WoĹşniak, grupa kombatantów i członków Armii Krajowej Obwodu „Gołąb” w Garwolinie, przedstawiciele starostwa powiatowego i samorządów miasta Garwolina, gminy Garwolin, Górzna, powiatowych służb mundurowych, wiceprzewodniczący Prawicy Rzeczypospolitej Marian Piłka, radny sejmiku mazowieckiego, radni powiatowi PiS i miejscy z SDG, harcerze, garwolińscy kibice „Legii” Warszawa, młodzież z Żelechowa, Maciejowic, Garwolina i mieszkańcy stolicy powiatu.

Prezes ŚZŻAK Obwodu „Gołąb” w Garwolinie mjr. rez. Marian Cabaj powiedział, że przed pomnikiem AK zebrała się duża grupa ludzi, by oddać cześć bohaterskim powstańcom warszawskim. Żeby uczcić wszystkich poległych, pomordowanych i zmarłych żołnierzy AK w Powstaniu Warszawskim, a także wszystkich pomordowanych przez zbrodniarzy hitlerowskich cywilów, dzieci, starców - zaznaczył prezes Cabaj.

W krótkim przemówieniu dr Zbigniew Gnat - Wieteska mówił o genezie powstania. Historyk zaznaczył, że rocznica ta zmusza do refleksji, bo bez względu na oceny powstańczego zrywu, na stałe wpisał się on na karty historii. Za udział w patriotycznej uroczystości podziękował też poseł Grzegorz WoĹşniak. Ostatnim punktem tej części uroczystości było złożenie kwiatów i zapalenie zniczy przed obeliskiem.

Patriotycznie w kolegiacie
Mszy św. odprawionej w kolegiacie Przemienienia Pańskiego przewodniczył jej prepozyt, ks. prałat Ryszard Andruszczak. W homilii, która miała patriotyczny wymiar, ks. prałat dużo miejsca poświęcił wydarzeniom sprzed 70 lat, które wydarzyły się w Warszawie. Patrzymy dzisiaj na Powstanie Warszawskie, o którym wielu rzekomych polskich historyków pyta, czy ono miało sens, i patrzymy na tych, którzy jeszcze dzisiaj są żywym świadectwem historii, z wielkim podziwem i ogromnym szacunkiem. Przecież 70 lat temu przeciwko uzbrojonej po same zęby w najnowszą broń armii niemieckiej wyszła Armia Krajowa. Wydawałoby się nie mieli nic, poza jednym, najważniejszym- miłością do ojczyzny, a za nią nadzieją w zwycięstwo. I ci prawie nieuzbrojeni ludzie potrafili przez 63 dni pokazywać światu, że Polska żyje, że Polska nie umarła - mówił duchowny. I dodał, że historia Powstania Warszawskiego jest przykładem, że powinniśmy uczyć się na błędach i więcej tych błędów nie popełniali. Że nikt nas nie będzie bronił, jeśli my sami nie będziemy się bronili, że nikt za nas nie będzie kochać naszej ojczyzny, jeśli my sami kochać jej nie będziemy. I wreszcie musimy to zrozumieć, musimy się otrząsnąć i zacząć uczyć dzieci, że są Polakami, bo ostatnio ta nazwa ginie z historii. Mówi się, jesteśmy europejczykami, a kiedy nimi nie byliśmy. Byliśmy jako Polacy wymazani z mapy, ale jako europejczycy nigdy. Trzeba uczyć młode pokolenie, że jesteśmy Polakami - mówił kapłan.

Godzina wspomnień
Po Eucharystii, w auli Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego Klub Młodzieży Patriotycznej Powiatu Garwolińskiego i środowiska patriotyczne zorganizowały „Godzinę wspomnień”, podczas której młodzi ludzie wierszem i piosenką przypomnieli atmosferę powstańczych dni, a Marek Ziędalski w towarzystwie dwóch harcerek odczytał apel poległych. Program przygotowany pod fachowym okiem pań Iwony Kurowskiej i Marzeny Tudek oraz Macieja Kurowskiego obejrzało kilkudziesięciu mieszkańców. Tegoroczne obchody rocznicy Powstania Warszawskiego w Garwolinie miały wyjątkową, w porównaniu do lat minionych oprawę, a to prawdopodobnie ze względu na włączenie się w ich organizację młodzieży z różnych środowisk patriotycznych, sportowych, harcerzy.

Tekst: JW KRP

Elegia o ... [chłopcu polskim]
Oddzielili cię, syneczku, od snów, co jak motyl drżą,
haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią,
malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg,
wyszywali wisielcami drzew płynące morze.
Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć,
gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami.
Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg,
przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.
I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,
i poczułeś, jak się jeży w dĹşwięku minut - zło.
Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.
Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?

K.K. Baczyński 20 III 1944 r

wszystkie aktualności